Zo lang weg

Een onverwachte wending

Mijn schooltraject liep niet helemaal zoals gepland. Ik werd in het eerst jaar van mijn nieuwe opleiding geplaatst terwijl ik eigenlijk het tweede jaar had moeten starten. Nadat ik een verzoek van vrijstelling bij de examencommissie had ingediend, duurde het erg lang voordat ik een reactie kreeg en mocht ik daarom pas in het tweede semester naar het tweede jaar. Met als gevolg dat ik het eerste semester van het tweede jaar compleet miste en dus onmogelijk genoeg punten zou kunnen halen om in het derde jaar stage te lopen. Ik moest deze vakken dus het jaar erna inhalen. Aangezien ik verder geen lessen had en voor geen van mijn vakken examens hoefde te maken, had ik eigenlijk geen reden om fysiek aanwezig te zijn op school. Ik vroeg mij dan ook af: “Ik heb geen school en wil niet constant thuis zitten, dus wat ga ik in dit halfjaar doen?”.
Op een dag, ergens midden in het tweede semester, vroeg een vriendin mij mee naar een oriëntatiemeeting over stages in Maleisië. Zij wilde daar stage gaan lopen, maar aangezien ik toch geen stage mocht lopen zag ik daar niet het nut van in. Waarop zij reageerde: “Waarom ga je niet alsnog gewoon mee naar Maleisië?”. Alsnog mee? “Hey, waarom ook niet!!!”, antwoordde ik enthousiast.

Naar de andere kant van de wereld

 

Het was besloten. Wat eigenlijk begon als een grapje, begon nu toch een stuk serieuzer te worden. Ik ging een half jaar naar het buitenland! En niet zomaar het buitenland, nee, 10.000km van huis aan de andere kant van de wereld! Op 28 augustus was het zover en vloog ik samen met die vriendin en nog een andere vriend (die later was aangesloten) naar Maleisië.
Na een noodlanding in India en daar 4 uur te hebben gewacht, kwamen we eindelijk aan in Kuala Lumpur. Het was inmiddels 12 uur ’s nachts en we waren doodmoe toen we aankwamen in ons appartement. Daar vielen we uiteraard meteen in slaap. “Ring Ring Ring!!!”. “Huh? Is dat mijn wekker?”. “Jazz! Jazz!!! Opstaan!!! We moeten gaan!”, hoorde ik. “Waar heb je het over?”, vroeg ik verbaasd. “We moeten naar het vliegveld!”. “Huh, hoezo?”, vroeg ik opnieuw verbaasd. “Het is 17 januari, we moeten weer naar huis!”, was het antwoord. Hoe kon dat?
De tijd was zo ontzettend snel gegaan, want voor mijn gevoel was ik er pas net. Ik had zoveel gezien en meegemaakt. Niet alleen in Maleisië, maar ook in de buurlanden. Zo snel dat ik niet doorhad dat de tijd al was omgegaan.

Terug in Nederland

Eenmaal terug in Nederland moest ik uiteraard weer naar school en ging ik weer bij mijn huisgenoten in Rotterdam wonen. Ik zag veel van mijn vrienden weer en vond het dan ook fijn om weer leuke dingen met hen te doen. Ik had ondertussen al mijn punten gehaald, wat betekende dat ik snel weer naar het buitenland moest voor mijn stage. De rest van het schooljaar vroeg ik mij af waarom ik al weer zo snel naar het buitenland moest gaan. Ook al ging de tijd in Maleisië snel en had ik het enorm naar mijn zin, ik had Nederland wel gemist. Daarnaast had ik ook wel een beetje last van FOMO. Ik zou weer allemaal gave festivals, feestjes, mijn vrienden, hun verjaardagen en zelfs mijn eigen verjaardag moeten missen. Ook wilde ik maar al te graag mijn leven in Rotterdam verder opbouwen; de stad ontdekken, nieuwe mensen leren kennen en noem het maar op. Maar waar ik het meest mee zat, was dat ik inmiddels een vriendin had/heb die ik nu een half jaar zou moeten gaan missen!

 

Van onzekerheid naar enthousiasme

29 augustus was het zover: ik vertrok naar Málaga. Dit keer om stage te lopen bij het bedrijf JongLeren.es. Ook al had ik erg veel zin om hier stage te gaan lopen, was het dit keer een stuk lastiger om het vliegtuig in te stappen. Ik ging dit keer ook helemaal in mijn eentje! Wat nou als mijn huisgenoten niet leuk zouden zijn of ik er helemaal niks aan zou vinden. Op wie kan ik dan terugvallen? Gelukkig zat ik nu iets dichterbij Nederland.
Nu dat ik hier al een maand zit, kan ik zeggen dat ik niet meer had kunnen hebben met mijn superleuke huisgenoten. Ik vind Málaga ook echt een te gekke stad. Mijn agenda begint ook al langzaam vol te lopen. Van tevoren leek 5 maanden erg lang, maar al mijn weekenden zitten al bijna volgepland. De eerste maand is omgevlogen en de gedachte “Het is zo lang” is veranderd naar “Het is te kort”! Van tevoren lijkt het allemaal zo eng en zo lang, maar als je er eenmaal in zit gaat de tijd veel te snel voorbij! Zo was het in Kuala Lumpur en zo gaat het ook 100% in Málaga zijn.

Levenslesje

In het leven zijn het vaak de onverwachte wendingen die leiden tot de meest opwindende avonturen. Zelfs als dingen niet volgens plan verlopen, is het belangrijk om open te staan voor nieuwe mogelijkheden en kansen. Zo leidde een teleurstelling in mijn schooltraject uiteindelijk tot een spannend internationaal avontuur, waar ik persoonlijk erg door ben gegroeid.

De les die ik wil meegeven is dan ook: al lijkt het in het begin niet zo, de tijd kan snel vliegen wanneer je nieuwe uitdagingen aangaat. Koester dus elk moment van je leven en geniet volop. Ook als het aanvankelijk eng of onzeker lijkt en je er eigenlijk in het begin niet zo veel zin in hebt!

Ik ga in ieder geval nog volop genieten van de tijd die ik hier heb. Hoe spannend het misschien nog wordt! 😉