Isa heeft van januari tot juli 2022 stage gelopen in een ziekenhuis in Benalmádena, in Spanje. Ze studeert momenteel Verpleegkundige (BBL-opleiding) en wist eigenlijk vanaf kinds af aan al dat ze later iets met verpleegkunde wilde gaan doen. Dit omdat ze het altijd al leuk vond onder de mensen te zijn, om mensen te helpen en om voor mensen zorgen. Ook werkt haar moeder al een lange tijd in de zorg, waardoor ze goed wist wat het werk inhoudt en wat je ervoor terugkrijgt. Maar onder andere tijdens haar buitenlandstage is ze erachter gekomen dat ze later toch niet iets als verpleegkundige wil doen, maar wel in de zorg. Verpleegkundige handelingen geven haar namelijk niet de voldoening waar ze naar op zoek is.Â
Isa’s drive
Isa’s drive is namelijk dat ze iets wil betekenen voor anderen en dat doet ze in haar huidige baan. Ze werkt bij een soort logeerhuis waar jonge kinderen en jeugd kunnen logeren voor een nachtje of een weekend. In dit logeerhuis komen allerlei soorten doelgroepen, van mensen die helemaal verlamd zijn tot kinderen met wegloopgedrag. Ze heeft haar baantje daar gevonden via de nicht van haar vader en ondanks dat ze nooit had gedacht aan werken met gehandicapten heeft ze het toch een kans gegeven. Uiteindelijk bleek dit heel goed bij haar te passen omdat ze het heel mooi vindt om verandering te zien bij cliënten, omdat ze het fijn vindt dat er veel afwisseling in zit en omdat ze er veel dankbaarheid voor terugkrijgt. Hier kan ze ook een deel van haar kwaliteiten goed kwijt, namelijk haar empathisch vermogen, haar luistervermogen en haar hoge verantwoordelijkheidsgevoel. Daarom wil ze misschien na deze BBL-opleiding nog een opleiding in Social Work doen, om haarzelf nog verder te specialiseren in de gehandicaptenzorg.Â
Buitenlandstage
Mede door haar buitenlandstage is ze hier dus achter gekomen, maar dat is niet het enige wat haar buitenlandstage haar heeft gebracht. Ze heeft zichzelf in Spanje namelijk enorm ontwikkeld en zichzelf beter leren kennen. Maar dat ging niet zonder hobbels in de weg. Helaas kreeg ze namelijk geleidelijk, na ongeveer 3 weken, steeds meer last van heimwee. In de eerste weken was ze ontzettend druk met alle nieuwe indrukken en het ontdekken van de omgeving, maar hoe rustiger het werd, hoe meer ze thuis begon te missen. Op een gegeven moment werd het zelfs zo erg dat ze bijna elke avond huilend in bed lag. Ze was namelijk in een negatieve spiraal terechtgekomen. Doordat ze thuis zo erg miste, bleef ze veel in haar kamer, waardoor ze het niet naar haar zin had in Spanje en waardoor ze thuis nog meer miste en ga zo maar door. Gelukkig had ze hele fijne vrienden in Spanje die haar probeerden te troosten en kreeg ze van veel mensen de tip om vooral dingen te blijven doen. En dat heeft ze gedaan, waardoor het steeds een stukje beter ging.
Omgaan met heimwee
Isa had nooit verwacht dat ze zoveel last zou hebben van heimwee. Ze besefte zich dat heimwee eigenlijk alleen maar heel positief is, het betekent namelijk dat je het heel goed hebt in Nederland en dat je blij bent met je leven daar. Echter hielp deze gedachte haar niet toen ze in haar eentje in een ander land zat en alleen maar aan thuis kon denken. Dus de grote vraag is hoe ga je om met heimwee? Nu ze terug is in Nederland en terugkijkt naar haar ervaring heeft ze een aantal tips voor studenten die ook last hebben van heimwee: heb het erover met mensen in je omgeving en besluit niet te snel om terug te gaan naar Nederland, maar probeer simpelweg elke dag minimaal 5 minuutjes naar buiten te gaan. Zo zorg je ervoor dat je uit je negatieve spiraal komt en toch een beetje kan gaan genieten van de ervaring. Zelf ging ze soms naar buiten om langs het strand te lopen en te genieten van de natuur. Verder vond ze het heel fijn dat er bij JongLeren.es mensen waren die ook last hebben gehad van heimwee en daarom zou ze iedereen willen aanraden om hen te bellen als je het er met een ervaringsdeskundige over wilt hebben.
Terugblik
Achteraf gezien is Isa heel erg blij en trots dat ze het heeft afgemaakt, omdat ze er ontzettend veel van heeft geleerd. Zo merkte ze toen ze thuiskwam dat ze haar grenzen en behoeftes beter aan kan geven en dat ze een stuk zelfstandiger is geworden. Echter als ze terug zou gaan naar het moment van vertrek, zou ze tegen zichzelf zeggen dat ze voor 10 weken moest gaan in plaats van 5 maanden, omdat 5 maanden voor haar echt te lang was. Maar toch zou ze iedereen die de kans krijgt om een buitenlandstage te doen, ongeacht of je last van heimwee hebt of niet, aanraden. Omdat de enige manier om erachter te komen wat het jou gaat brengen is door het te proberen.Â
Valkuil
Isa wil dus altijd mensen helpen en dat kan soms een beetje doorslaan, waardoor het voor haar moeilijk is om haar grenzen op tijd aan te geven, zowel op persoonlijk vlak als in haar werk. Ook doordat haar grens voor haarzelf niet altijd even duidelijk is. Maar tijdens haar stage in Spanje heeft ze haar eigen grenzen wat beter leren kennen en daardoor kan ze ze nu ook al een stuk beter op tijd aangeven.
